Προς οδοντιατρείο!

Γεια σαααααααααας!!

Καιρό έχω να γράψω εδώ ένα όνειρο μου ε? :/

Ε λοιπόν ήρθα γιατί σήμερα θυμάμαι τι είδααα!! :D

Αρχικά είδα ότι ήμουν σ'ένα σπίτι μαζί με την αδερφή μου και την μαμά μου.Υποτίθεται μετά θέλαμε να πάμε βόλτα αλλά η μαμά δεν μας άφηνε.

Όμως εγώ και η αδερφή μου πήραμε το λεοφωρείο και πήγαμε.Ήτανε χειμώνας και έβρεχε(καμία σχέση με τώρα δηλαδή :P ),α και ήτανε και βράδυ.:P

Βρήκαμε τους συμφοιτητές της αδερφής μου και ο Α. υποτίθεται είχε γενέλθια.Tου είχαμε πάρει τούρτα και θα του κάναμε πάρτι έκπληξη σ'ένα σπίτι.

Αφού πήγαμε σ'αυτό το σπίτι(δεν ξέρω ποιανου ήτανε) βάλαμε να δούμε μια ταινία.:P Ήρθε όμως η Σ. και μου έλεγε να της πω γιατί είμαι χάλια ενώ εγώ ήμουνα μια χαρά.Και μετά η Κ. με το αγόρι της τον Φ. με είχανε πάρει αγκαλιά.(για πιο λόγο δεν θυμάμαι,αλλά σαν να παίζανε μ'εμένα ήτανε :P :P ).

Ξαφνικά όμως ήρθε η αδερφή μου και μου ειπε ότι την πονάει το δόντι της.Είχε πρηστεί το μαγουλό της,και μέσα το δόντι της είχε μια τρύπα.

Της είπα ότι πρέπει να πάμε αμέσως σε νοσοκομείο.Και άντε με το βράδυ και την βροχή εγώ και η Δ. να ψάχνουμε για ταξί.Βρήκαμε τελικά ένα,αλλά είμασταν αναποφάσιστες σε ποιο νοσοκομείο να του πούμε να μας πάει.Ο ταξιτζής είχε εκνευριστεί και τελικά του είπαμε να μας πάει στο πιο κοντινό.:P

Μπήκαμε μέσα στο νοσοκομείο,στο οποίο ψάχναμε ΜΙΑ ΩΡΑ το οδοντιατρείο.

Περάσαμε από χειρουργία,οφθαλμιατρεία,πνευμονολογικά και τίποτα! :P

Σε κάποια φάση επειδή κουράστηκα,μπήκα μέσα σ'ένα θάλαμο και έκατσα.Απεναντί μου ήτανε 2 γιαγιάδες,και δεξιά μου η Σμαράγδα Καρύδη.O_O

Εγώ πήρα ένα χαρτί και άρχισα να ζωγραφίζω.Μετά δεν θυμάμαι πως το έφερε η κουβέντα αλλά ανέφερα στις γιαγιάδες την δική μου γιαγιά,η οποία έχει πεθάνει χρόνια.

"ΑΑΑ,καλέ την ξέρουμε την γιαγιά σου."

"Την ξέρετε? Όντως? Από που?"

"Ναι ναι,είμασταν παλιά φίλες.Ο παππού σου δεν ήτανε ένας με αερά μαλλιά?"

"Ναι ναι και πολύ μεγάλος."Ήμουν πολύ έκπληκτη από αυτή την σύπτωση,και τα μάτια μου είχανε βουρκώσει.:P Ξαφνικά η Σμαράγδα Καρύδη δίπλα μου,άλλαξε φάτσα και έμοιαζε στην Κανέλη,αλλά ταυτόχρονα έμοιαζε και σε μια καθηγητριά μου.(δεν ξέρω πως να σας το εξηγήσω αλλά όντως ήτανε έτσι. :P)

Kαι λέω εγώ με έμφαση."Τουλάχιστον αυτοί που πέθαναν ήξερες ότι παρόλο που πέθαναν σ'αγαπούσαν.Και δεν έφυγαν από κοντά σου επειδή το ήθελαν.Αλλά επειδή έτσι συνέβει.Ενώ μερικοί άνθρωποι φεύγουν από την ζωή σου,και δεν ξέρεις αν σ'αγαπάνε.Αν σ'αγάπησαν ποτέ.Και δεν φεύγουν επειδή έτσι συνέβει.Αλλά με την θελησή τους."

Καθώς τα είπα αυτά κοίταζα έντονα την Κανέλη-καθηγήτρια μου,και τότε(επειδή έχει περάσει καιρός) συνειδητοποίησε εκείνη ότι ήμουν παλιά της μαθήτρια.Και χωρίς να πει τίποτα μου δείχνει την δική της ζωγραφία.

Η ζωγραφιά έδειχνε ένα κτίριο,μια χαμογελαστή φατσούλα και πάνω πάνω έλεγε"Στην Μαρία μου,την μελλοντική συνεργά της μου."

Και μετά της έδειξα και εγω την δική ζωγραφιά(την οποία είχα κάνει πριν συνειδητοποιήσω ότι ήτανε εκεί αυτή η καθηγητριά μου :P ).Η δική μου έδειχνε δυο γυναίκες χαρούμενες και έλεγε"Μου λείπετε κυρία!"

Και τότε αρχίσαμε και οι δύο να κλαίμε και να αγκαλιαζόμαστε.:P Ήτανε πολύ δυνατή στιγμή!

Μετά από αυτό της χερέτησα και καθώς έφευγα μου είπε η Κανελη-καθηγητριά μου"Θα περιμένεις έτσι?" και της απάντησα εγώ."Ναι μωρε,έχω υπομονή.Θα σας περιμένω χρόνια,όσα χρειαστεί για να με πάρετε τηλέφωνο.Αλήθεια θα περιμένω." Τώρα αν ειρωνευόμουν ή αν το έλεγα σοβαρά δεν ξέρω.:P

Όταν βρήκα την αδερφή μου,η οποία παράλληλα είχε βρει επιτέλους το οδοντιατρίο συνειδητοποίησα πως ξέχασα σ'εκείνο τον θάλαμο τις παντόφλες μου,οι οποίες δεν ήτανε και δικές μου!Μου τις είχε δανείσει μια συμφοιτήτρια της αδερφής μου.Πήγα πίσω και πήρα τις παντόφλες και ξανά βρήκα την Δ.Όμως μετά συνειδητοποίησα ότι ξέχασα το κινητό μου.Πήγα και πήρα το κινητό μου και μετά ξανά πήγα στην Δ.

Ε και μετά από αυτό ξύπνησα.:P

Καλά,τι φιλοσοφίες έλεγα στο ονειρό μου ε?

Με εκπλήσω.:P

Αυτά λοιπόν.Φιλάκια σ'όλους και καλό καλοκαίριιιιιιιιιιι.:D

Το τελευταίο όνειρο του 2012!

Δε θυμάμαι τι ακριβώς είδα. 

Θυμάμαι όμως πως είδα αυτόν

Και μου αρκεί! xD
Enjoy :




Happy new year everyone!



Take care! ^__^

Η εξομολόγηση και ο ζητιάνος

Εχθές είδα ένα πολύ περίεργο όνειρο,ΠΑΛΙ.:P

Αρχικά ήμουν σε μία μεγάλη αυλή με τους παλιούς μου συμμαθητές.Μια φίλη μου μας έδειχνε ένα χορευτικό και εμείς προσπαθούσαμε να το μάθουμε.
Μετά πήρα αγκαζέ έναν φίλο μου και κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι μου.Η γειτονιά ήταν τόσο περίεργη.Κυριώς φτωχογειτονιά θα έλεγα.

Μετά μπήκα μέσα στο σπίτι.Το σπίτι είχα πάρα πολλούς ορόφους,εσωτερική σκάλα,πάρα πολλά πράγματα παντού,χρωματιστές ταπετσαρίες παντού και χοντρά χαλιά.Ανέβηκα στον πιο ψηλό όροφο για να βρω μια "Σοφιά" που γιόρταζε.
Άνοιξα μια πόρτα και βρέθηκα σε μια σοφίτα.Έκεί ήταν και αυτή η "Σοφία" στην οποία είπα και χρόνια πολλά και την φίλησα.
Δίπλα της ήταν ένας συμμαθητές από την τάξη της αδερφής μου στον φροντ.Αυτός μόλις με είδε υποτίθεται ότι με πέρασε για την αδερφή μου και με αγκάλιασε.
"Πρέπει να σου πω..."μου λέει με τρεμάμενη φωνή.
"Είσαι πιομένος?"απαντάω γελώντας και παρατηρώντας ότι μύριζε αλκόολ.
"Ξέρεις πάντα ήθελα να σου πω ότι μου άρεσες."
"Τι?"λέω εγώ και πάω να φύγω αλλά με σφιχτιαγκάλιασε."Ρε,είναι εδώ και η Maria Santa"του λέω.Αυτή η Μαρία ήταν(και είναι και στην πραγματικότητα) η κοπέλα του :P
"Σου λέω σ'αγαπάω!"
"Καλέ άσε μου"του είπα και έφυγα ενώ η κοπέλα του μου έριχνε δολοφονικές ματιές.
Κατέβηκα γρήγηρα,πολύ γρήγορα όμως τα σκαλιά να βρω την αδερφή μου να της πω τι έγινε.



Μετά από αυτό το σκηνικό αλλάζει και είμαι πάλι σε μια σοφίτα,στην οποία ανοίγω το ντοσιε της Έκθεσης της Β' Λυκείου για να βρω άσπρα φύλλα.Δεν βρήκα και το έκλεισα φωνάζοντας στον παππού μου,που ήταν εκεί ότι πρέπει να κάνω άγνωστο!:P

Μετά έφυγα από εκεί και μπήκα σ'ένα λεωφορείο με κάποιους γνωστούς μου.
Μέσα στο λεωφορείο ήταν ένας περίεργος τύπος,με τον οποίο μια φορά υποτίθεται ότι μια φίλη μου είχε έρθει σε αντιπαράθεση μαζί του.

Φόραγε μπλουτζιν,είχε μαύρα μαλλιά πιασμένα σε κοτσίδα,και ρουφυγμένα μάγουλα.Και ήταν ζητιάνος,και καλά.:P

"Δεν μου αρέσει το ύφος του.Τον φοβάμαι"είπα σε κάποιον.
"Ναι καλύτερα να κατέβουμε στην επόμενη στάση"μου είπε.

Το λεωφορείο σταμάτησε στην στάση,αλλά ξαφνικά ο ζηνιάνος έβγαλε ένα όπλο.

*Τι θα κάνει πειρατία στο λεωφορείο?*απόρησα εγώ.:P

"Δεν θα φύγει κανείς πριν σκοτώσω την κοπελιά"είπε και έδειξε την φίλη μου-η οποία αυτή φίλη να σημειωθεί ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει :P-με την οποία είχε έρθει σε αντιπαράθεση την προηγούμενη φορά.




Και ξαφνικά ΜΠΑΜ και την πέτυχε.:| Είχα παγώσει από το φόβο μου.Μετά βγήκα από το λεωφορείο και άρχισα να τρέχω μακριά.Να τρέχω και να τρέχω.Και παντού κόσμος να τρέχει και αυτός μαζί μου.

Ξαφνικά είδα ένα μικρό παιδάκι,συγκεκριμένα τον Λουκά από τους Singles τον γιο της Ράνιας,με δυο ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΠΑΘΙΑ.:P
Είπε στην μαμά του,την Ράνια,ότι πήγαινε να βρει τον κακό και να εκδικηθεί.:O

Αυτάααααααα.
Μετά ξύπνησα.
Αλλά στο τέλος το όνειρο ήταν τόσο τρομακτικό,που όταν ξύπνησα η καρδιά μου χτύπαγε πολύ γρήγορα.:P

ΥΓ:Το όνειρο το είδα εχθές.Και η χθεσινή μου μέρα ήταν ΧΑΛΙΑ.:|

Καληνύχτα σας.:*

Ψάχνοντας το χαμένο τεστ.

Αρχικά, πριν 1 βδομάδα γράψαμε απροειδοποίητο στα λατινικά ( π@τσ@βούρ@ καθηγήτρια =] ) και τα πήγα μέτρια. Η Μ. δε δέησε καν να έρθει στο μάθημα. Keep that in mind.


Στο όνειρο εγώ με τη Μ. πηγαίναμε από το δεύτερο όροφο του σχολείου μας στον τέταρτο συνέχεια, ώστε να βρούμε αυτό το τεστ και να δούμε πόσο άθλια τα είχαμε πάει. Ταυτόχρονα, είχαμε την Ι. να ελέγχει τις σκάλες για να μη μας δει η καθηγήτρια. Μετά από 3-4 αποτυχημένες προσπάθειες, ακολούθησε ο εξής διάλογος.
Εγώ : Ρε μλκ, ασ'το, θα μας τα δώσει τα θέματα έτσι κι αλλιώς.
Μ: Ναι ρε, αλλά θέλω να δω πως είναι αυτό το ρήμα! Και  αυτή η πουτ@ν@ σήμερα βρήκε, που μου 'χει χαλάσει το νύχι. (ζντουπ!)
Ε: Καλά, πάμε κάτω τώρα και άσε τα αποτελέσματα.
Μ: Δε θες να μάθεις ποια είναι έγκυος; (wtf?)
Ε: Τι;
Μ: Ρε ζώο τι νόμιζες, ότι κάνω έτσι για το capio? (εδώ *δείχνει λαιμό* μου κάθεται αυτό το ρήμα!)
Ε: Τι λες;
Μ: Ναι, ναι, μέσα στο τεστ των λατινικών ήταν κρυμμένο ένα τεστ εγκυμοσύνης!!

Ξαφνικά πετάγεται η Ι και λέει "ΟΚ, έφυγε, κατεβείτε όμως γιατί θέλω να πάω να κοιμηθώ τώρα που 'χουμε τον Χ!"
Ε: Ρε βλάκα, ακούς τι λέει αυτή εδώ;
Μ: Αλήθεια ρε, δε ψήνεσαι να μάθεις;


Ψήνομαι, δεν ψήνομαι, δε θα μάθουμε ποτέ ούτε πως έβαλε η καθηγήτρια το τεστ εγκυμοσύνης μέσα στο απροειδοποίητο των λατινικών, ούτε ποια ήταν έγκυος...:Ρ
Καλή σας νύχτα!

 

Κάπου σ'ένα ΑΤΕΙ.

Χα!
Τι κάνετε?
Ήρθα να σας πω τι είδα στο χθεσινό μου όνειρο,μιας και τώρα τελευταία όλοι βαριούνται να ακούσαν τα ονειρά μου.-.- :P

Καταρχάς ήμουν σ'ένα ΑΤΕΙ βιβλιοθηκονομίας στην Θεσσαλονίκη.Και υπήρχαν πολλά άτομα.
Παρατήρησα όμως ότι ΟΛΟΙ φόραγαν το ίδιο μπουφάν.Ένα γαλάζιο.Και μου φάνηκε πάρα πολύ περίεργο.:P

Μετά από αυτό βράδιασε και εγώ πήγα στην αίθουσα με τους υπολογιστές.Εκεί βρίσκονταν δυο συμμαθητριές μου.Η μια μου είπε ότι εκεί ήταν οι εστίες και έμενε εκει.
Εγώ αφού χαμογέλασα πήγα να φύγω αλλά ξαφνικά είδα μια μικρή σαύρα στο πάτωμα.
Πήγα να την προσπεράσω αλλά άνοιξε το στόμα της απειλιτικά.Και μετά από αυτό μου επιτέθηκε.Και εγώ άρχισαν να φονάζω,να παίρνω μαξιλάρια να της πετάω και να ζητάω βοήθεια.:P Τελικά κάπως σώθηκα που δεν θυμάμαι πως.:P

Μετά θυμάμαι ότι πήγα σ'ένα κατάστημα ρούχων.Μπήκα να βρω μια μπλούζα αλλά η πολώτρια με σταμάτησε ξαφνικά.
Έφερε ένα μαχαίρι και ένα πιάτο και άρχιζε να κόβει φράουλες.Αφού τους έβαλε μπόλικη ζάχαρη μου έδωσε το πιάτο και μου είπε τα της φάω.O_O Πω ήταν τόσο γλυκές!!



Αυτό.
Πω τώρα που το είπα θέλω απελπισμένα πολύ φρρράουλες.:P
Νυστάζω πολύ οπότε λέω να σας αφήσω.Καληνύχτα.:* :)

Ο δρόμος της τρέλας.:P

Γειαααααααααα σας!!
Έγινε θαύμα και ξανά είδα τόσο γρήγορα κουλό όνειρο.:P :D

Θυμάμαι ότι ήμουν σ'ένα meeting με τα παιδιά από το φόρουμ και είχαμε μαζευτεί πολλά άτομα.Θυμάμαι στάνταρ την Μαρία δίπλα μου.Μετά όλοι φύγανε και εγώ έμεινα μόνη μου μέσα σ'ένα άδειο σπίτι.:|
Ύστερα πήρα τηλέφωνο την Γίαννα να μου πει που είναι,και μου είπε ότι βρίσκονταν σε μια παιδική χαρά.Όταν όμως ξεκίνησα για την παιδική χαρά άρχισε να βρέχει πάρα πολύ.Έβαλα την κουκούλα μου και όταν έφτασα στην παιδική χαρά άρχισαν όλοι να τρέχουν για να μην βραχούν,και φύγανε.:(Έτσι πήγα σε δυο φίλες μου,που είχαν πιάσει ένα μπουκάλι και τραγούδαγαν Σάκη.:P

Μετά βρέθηκα σ'ένα αυτοκίνητο,το οποίο δεν θυμάμαι ποιος οδήγαγε,και σταματήσαμε έξω από ένα σπίτι.Έξω από το σπίτι βρισκόταν μια αραπίνα με περίπου 10 παιδιά αραπάκια.Τα αραπάκια μόλις μας είδαν άρχισαν να χτυπάνε το αμάξι γιατί υποτίθεται κρύβαμε σοκολάτες.Παρολ'αυτά εγκατέλειψαν γρήγορα την προσπάθεια και έφυγαν,ενώ η μητέρα τους μας έψησε καλαμπόκι και μας έφερε να το φάμε μέσα στο αμάξι.



Μετά αλλάζει στο σκηνικό και βλέπω τον Χάρι,τον Ρον,και την Ερμιόνη σ'ένα δάσσος.Ο Ρον έτρεξε προς μια σκηνή Ινδιάνων και οι Ινδιάνοι του επιτέθηκαν.Ένα βέλος τον πέτυχε στην καρδιά,για μια στιγμή ο Ρον εξαφανίστηκε και μετά ξανά εμφανίστηκε ολοζώντανος και αλάβωτος. Οι Ινδιάνοι τον πέτυχαν με τα βέλη τους και στον ώμο αλλά ο Ρον πάλι δεν έπαθε τίποτα.:P



Ύστερα από αυτό ο Ρον,ο Χάρι και η Ερμιόνη ήρθαν να μου εξηγήσουν τι συναίβει.Υποτίθεται ότι μέσα στις εκατομμύρια τράπουλες τίτσου που υπάρχουν στον κόσμο,περίπου οι 10 έχουν μια μυστική κάρτα.Όταν παίζεται ο δράκος αν είναι η μαγική κάρτα μετατρέπεται σ'ένα σπαθί.Και όποιος την έχει αυτή την κάρτα μπορεί να την χρησιμοιποιήσει άμα του επιτεθούν για να γίνει αθάνατος.Αλλά από την στιγμή που επιλέγει να μην παιθάνει,και να την χρησιμοποιήσει γίνεται όπως είπα αθάνατος και έλα ντε για πόσο θα βρίσκεται πάνω στην γη.
Αυτό έκανε λοιπόν Ρον.Την τυχερή κάρτα την βρήκε όταν έπαιζε τίτσου με τον Χάρι.xD

Σιγά μην έχει εξήγηση αυτό το όνειρο.
Φιλάκια σ'όλους.:* :*

Όνειρα,όνειρα.xD

ΓΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΣΑΑΑΑΑΑΑΣ!!

Καιρό έχω να γράψω εδώ.
Βλέπετε τους τελευταίους μήνες ή δεν θα θυμόμουν τίποτα απ'ότι είδα,ή μόνο μια σκηνή,ή θα σχετίζονταν με μαθήματα.:P

Όμως αυτή την εβδομάδα δεν ξέρω τι έγινε και είδα απανωτά όνειρα.xD



Λοιπόν αρχικά την Τρίτη είδα πως ήμουν σ'ένα όμορφο δάσσος.Εκεί που περπάταγα εμφανίστηκε ένας πρίγκηπας πάνω σ'ένα άσπρο άλογο.Υποτίθεται θα τον παντευόμουν.Ήταν τόσο cuteee με γαλάζια μάτια.<3 Και μου είπε"Ουάου είσαι πολύ όμορφη"."Ευχαριστώ,και εσύ επίσης"του απάντηση.:P (τι γλυκόοοοο!)Μετά με έβαλε πάνω στο άλογο και αρχίσαμε να τρέχουμε στο δάσσος.Και ήταν τοοοοσο τέλειο και φοβερόοοο!!Μετά βέβαια όταν σταματήσαμε την βόλτα είδα να με περιμένουν οι γονείς μου οι οποίοι κράταγαν ένα πριόνι.:| Νομίζω πως θελαν να πειράξουν τον πριγκηπά μου αλλά δεν είμαι σίγουρη.:P Αυτό.


Την Τετάρτη είδα ότι ήμουν σ'ένα μεγάλο σουπερ μάρκετ παρέα με τον Χάρι τον Ρον και την Ερμιόνη.:O Όταν ήμουν στο ταμείο είδα την κυρία της Εκθεσής μου να περιμένει μπροστά μου.Την κοίταξα και της είπα"Ξανθίνατε και άλλο το μαλλί σας?Μα γιατί αφού είχατε πει ότι δεν θα τα αλλάξετε ποτέ χρώμα." "εε,δεν γινόταν αλλιώς" μου απάντησε.Μετά προχώρησε και όταν πήγε στο φως τα μαλλιά της έγιναν καφέ.



ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ:^Το παραπάνω είναι επαναλαμβανόμενο όνειρο.Από τον περσινό Απρίλιο έχω δει τουλάχιστον 5-8 φορές,την κυρία μου με διαφορετικό χρώμα μαλλιών.Να την ρωτάω πάντα έντρομη γιατί τα άλλαξε χρώμα και να μου απαντάει ότι δεν γινόταν αλλιώς.Κάθε φορά σε διαφορετικό χώρο.Αλλά πάντα η ίδια συζήτηση.Με έχει προβληματίσει γιατί δεν μου έχει ξανά συμβεί και δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει.
Αν δείτε έχω σημειώσει παρόμοιο όνειρο στις 18/6/11 εδώ.Τρομάζω.:P

Μετά από αυτό είδα ότι βρισκόμουν στο Χόγκουαρτς και ο Ρον προσπαθούσε να μάθει στην Ερμιόνη όλους του τους συγγενείς.:P Αλλά η Ερμιόνη αδυνατούσε να τους μάθει και άρχισε και έκλαιγε.

Σήμερα είδα ότι ήμουν στο Σύνταγμα.Υπήρχε πολύς κόσμος.Αλλά ξαφνικά υποτίθεται ότι έγινε μια τρομοκρατική ενέργεια.Όλοι αρχίσαμε να τρέχουμε προς ανεξέλγκτα σημεία.:P Εγώ μαζί με τους συμμαθητές μου που βρέθηκαν εκεί ανεβήκαμε σ'ένα βουνό δίπλα στο Σύνταγμα και μπήκαμε μ'έσα σ'ένα λεοφορείο το 250.:P Εκεί υπήρχε και ένα καθηγητής μας ο οποίος άρχισε να μας κάνει μάθημα.Ξαφνικά έπιασε φωτιά στο βουνό.Έτσι εμφανίστηκαν ιπτάμενα αεροπλάνα για να την σβήσουν.Παρολ'αυτά πάλι κάποιοι τρομοκράτες φρόντισαν να χτυπήσουν τα αεροπλάνα.Έτσι τα αεροπλάνα άρχισαν να πέφτουν.Ένα έπεσε δίπλα μας και έκανε μπουμ βγάζοντας καπνούς.Όλοι μας κατατρομάξαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε πάλι προς το Σύνταγμα.
Σε απροσδιόριστη στιγμή ο καθηγητής μας πετάχτηκε και φώναξε"ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩΩΩ!!Ο γιος μου είναι παγιδευμένος στις φωτιές και πρέπει να με βοηθήσεις να τον σώσω.ΕΛΑ ΕΔΩ ΤΩΡΑ".Αλλά η Διαμαντοπούλου που εμφανίστηκε εκεί απάντησε"Λυπάμαι αλλά πρέπει να σωθούμε και εμεις!" :P



Εγώ πανικόβλητη πήγα στο πρώτο περίπτερο που βρήκα και τους ζήτησα ένα ποτήρι νερό.Μέσα στο περίπτερο ήταν δυο κοπέλες με ποδιές οι οποίες ήταν πολύ ήρεμες.O_O Ύστερα άρχισα να περπατάω και βρήκα έναν κύριο,μπαμπά μιας φίλης μου,και μου είπε"Πάρε 169 ευρώ να φας τίποτα στο Ζάπειο" Σημείωση:Υπήρχε χαρτονόμιστα των 69 ευρώ! "Μπα του λέω,μου έδωσα οι γονείς μου 50,οπότε έχω"(Τόσο πολύ κόστιζε το φαί?)Τέλος έφυγα αλλά από μέσα μου έλεγα"Χαζή Μαρία που δεν τα πήρες-.-"


Αυταααααααααα.:D
Δεν μπορείτε να πείτε,έκανα συγκλονιστική επιστροφή.
Α,και πείτε χρόνια πολλά στο μπλογκάκι μας.Έκλεισε δυο χρόνια.:* :*

Φιλιά σ'όλους!