Ο Teito και οι άλλοι...

Το όνειρο είναι ειδικά αφιερωμένο στην Rip - sama , η οποία με το όνειρό της για τον Ayanami με έκανε να δω τον Teito Klein.

Στο τέλος της ανάρτησης υπάρχουν εικόνες με τα ονόματα των πρωταγωνιστών, για να καταλάβετε ποιος είναι ποιος. :)
Και αρχίζουμε... Α, ναι, να πω πως εγώ απλά κοιτούσα και δεν πήρα καθόλου μέρος *f-word*.

Το όνειρο ξεκινάει πολύ... κουλά. Συνηθισμένα πράγματα, δε μας απασχολεί αυτό.

Υποτίθεται πως ξυπνάω εγώ ένα ωραίο πρωί και αποφασίζω να πάω να βρω την Άννα (μία από τις καλύτερες φίλες μου). Φτάνω λοιπόν σε μία πλατεία που στο κέντρο της βρισκόταν μία Εκκλησία. Κάτι είπαμε και μετά αποφασίσαμε να φύγουμε, αλλά επειδή κάτι έπρεπε να πάω να κάνω σπίτι μου εγώ πήρα άλλο λεωφορείο (αναίσθητη όπως πάντα..).

Και μόλις μπήκα στο λεωφορείο το όνειρο άλλαξε. Βρίσκομαι (δίπλα στον Teito) στην Εκκλησία που ήμουν πριν, αλλά λίγους αιώνες πιο πίσω. Τα πάντα έχουν καλυφθεί από χιόνι, αλλά η Εκκλησία έχει φως. Ο Teito κατευθύνεται προς την Εκκλησία, με σκοπό να δει τον Ιερέα που ήταν εκεί, το μπεμπέκι του, τη σύζυγό του και ένα ζευγάρι που ήξερε (Rip, νομίζω ήταν ο Mikage με τη Shirley, αλλά δεν παίρνω κι όρκο). Μπαίνει μέσα, βλέπει το μπεμπέκι, του χαμογελάει και ξαφνικά βρίσκεται απ' έξω από την Εκκλησία (κι εγώ μαζί ο_Ο) και τη βλέπει να καίγεται.

*Φλας μπακ του Teito*
Την προηγούμενη νύχτα ο εγκληματίας που ο Teito δεν είχε σκοτώσει στην εξέταση για τον Στρατό στο πρώτο επεισόδιο (Ναι, αυτόν που ξέκανε ο Ayanami!), είχε πει στον Teito πως η Εκκλησία την επόμενη μέρα θα γεμίσει από φως και θα γίνει στάχτη.
Τέλος το φλας μπακ.

Και ξαφνικά η Εκκλησία πήρε φωτιά... (Και ο Mikage και τη Shirley μάλωναν στο μπαλκόνι, αλλά αυτό δε μας αφορά ιδιαίτερα) .Ο Teito τρέχει μέσα για να σώσει το μπεμπέκι του, αλλά... δεν τα καταφέρνει.

Όχι, δεν πέθανε το μπεμπέ, ο Teito πήγε να συναντήσει τον Fea Kreuz. Τώρα το σκηνικό αλλάζει... Βρίσκομαι μέσα στην Εκκλησία να τους κοιτάω όλους από το ταβάνι (πνεύμα ήμουν, μη σχολιάσετε -.-). Ο Teito ήταν στα χέρια του Labrador (νεκρός), το μπεμπέ στα χέρια του Ιερέα και το άλλο ζευγάρι ήταν δίπλα στον Lab κι έκλαιγε.


Ξαφνικά πέφτει φως πάνω στο μωρό από το παράθυρο, σημάδι πως το ''Μάτι του Μιχαήλ'' το διάλεξε ως τον επόμενο Βασιλιά του Raggs Kingdom. Και εκεί ξύπνησα.



Εικόνες :
Teito Klein  ( Μη σας ξεγελά το ύφος. Σαν emo είναι) :

Labrador :

Ayanami :

Mikage :

Shirley :

Fea Kreuz :

Eye Of Mikhail :

Κι ενώ έχει "καταλάβει" το σώμα του Teito :

j/k, έτσι είναι κανονικά :

Αυτά από εμένα! Να έχετε ένα όμορφο απόγευμα. :D

Ξυπνώντας με δάκρυα.

Γειά σας! :D Σαν τα χιόνια.. :Ρ
Οκ, ελπίζω να ξέρετε ότι ο λόγος που γράφω σπάνια εδώ είναι γιατί πολύ απλά δεν βλέπω όνειρα συχνά, σχεδόν ποτέ δηλαδή, αλλά τέλος πάντων.
Σήμερα όμως είδα. Όχι, δεν είναι από αυτά τα καμμένα της Φλέρ, ούτε τα γεμάτο άνιμε της Dream Girl! Είναι απλά περίεργο όνειρο.


Θυμάμαι λίγα δυστυχώς πράγματα γι'αυτό.. Θυμάμαι ότι ήμουν στη σχολή χορού μου, που πρώτη φορά με βλέπω εκεί σε όνειρο! Και κάναμε πρόβες με τις υπόλοιπες κοπέλες. Ξαφνικά το σκηνικό μεταμορφώθηκε. Όχι ακριβώς όμως. Θα χορεύαμε υποτίθεται σε μία παράσταση. Οι καλεσμένοι έφτασαν με κοκτέιλ στα χέρια τους (ο.Ο) και καλά ντυμένοι. Κάθονταν όρθιοι σε ένα σκοτεινό μέρος μπροστά μας και είχα την πεποίθηση ότι ήταν σημαντικοί άνθρωποι και έπρεπε να τους εντυπωσιάσουμε. :Ρ Έτσι είχαμε όλες άγχος. Ο χώρος που χορεύμε παρ'όλα αυτά, κατά ένα περίεργο λόγο, δεν είχε αλλάξει και η αίθουσα ήταν ίδια. Μπροστά μας, κάθονταν αυτοί αλλά εμείς βλέπαμε μόνο τον καθρέφτη. (ο.Ο) Αλλά ξέραμε ότι μας βλέπουν. Πολύ περίεργο όντως. :Ρ

Αρχίζει η παράσταση η οποία υποτίθεται αποτελούνταν από μόνο μία χορογραφία. Ζντόινγκ. Αρχίσαμε να χορεύουμε με τα κορίτσια και εκεί που τα πηγαίναμε καλά, στην συνέχεια αρχίσαμε να τα χάνουμε και να κάνουμε πολλά λάθη. ο.Ο Κοιταζόμασταν ανήσυχες στις στροφές, επειδή όπως είπα και πρίν ότι έπρεπε να εντυπωσιάσουμε το κοινό. Θυμάμαι ότι ήταν και ένας διάσημος ας πούμε, από μία σχολή που ήθελα να πάω, αλλά τέλος πάντων.

Εγώ συνεχίζω να χορεύω ανήσυχη, όταν ξαφνικά κατάλαβα ότι τα κορίτσια από τον πανικό τους είχαν αρχίσει να φεύγουν από την σκηνή. Και έτσι εγώ μένω πανικόβλητη μόνη μου να προσπαθώ να σώσω την παράσταση. Αλλά φυσικά τα κάνω χειρότερα, ξεχνόντας τα τελευταία βήματα. Τους έβλεπα να γελάνε κοροιδευτικά και να πίνουν κοκτέιλ. (Τα κοκτέιλ ακόμα δεν έχω καταλάβει που κολλάνε.) Και εγώ μετά, άρχισα να κάνω κινήσεις που τις έβγαζα από το μυαλό μου και γενικά έκανα ό,τι ήθελα.
Εδώ τελειώνει το όνειρο άδοξα. :Ρ

Το θέμα είναι, ότι χωρίς να το καταλάβω στον ύπνο μου, έκλαιγα στην διάρκεια του ονείρου. Πραγματικά έκλαιγα, όπως κάποιος κλαίει σε μιά στιγμή της ζωής του. Μου έχει συμβεί και άλλες φορές σε όνειρο, αλλά τα όνειρα ήταν πολύ χειρότερα από αυτό, και με προβληματίζει το ΓΙΑΤΙ έκλαιγα. :Ρ

Και έτσι ξύπνησα στις δέκα και μισή η ώρα, με λίγο βρεγμένο το μαξιλάρι και με δάκρυα στα μάτια. Ο καιρός ήταν μουντός και ήταν σκοτάδι, παρ'όλο που τα ρολά ήταν ανέβασμένα. Σαν να ήταν 5 η ώρα το απόγευμα. ο.Ο Φυσικά μετά, όπως είδατε έβρεξε.

Σας έχει τύχει εσάς ποτέ να κλαίτε πραγματικά, ενώ βλέπετε όνειρο και κοιμάστε;
Αν ναι, γιατί νομίζεται ότι συμβαίνει αυτό;
Πείτε μου να μάθω και εγώ!

Καλό σας βράδυ και λιγότερα "κλαμμένα" όνειρα. :)

Η ιπτάμενη κούπα

Λοίπον το δικό μου όνειρο αρχικά αρχίζει με μία μικρή εισαγωγή και μετά πάει στο κυρίως θέμα που είναι η ιπτάμενη κούπα.

Αρχικά είχα πάει σινεμά με τις φίλες μου.
Στου γυρισμο μου λεει η μια"Λες να πάθει τιποτα η Αννα? Την έχουμε αφήσει μέσα στο αυτοκίνητο και εκεί δεν έχει οξυγόνο."
Πάμε να δούμε και μόλις ανοίγουμε την πόρτα βλέπουμε την Άννα λυπόθημη.
"Ανναααααα!!Αννα? Αννα?"αρχιζω εγω να φωναζω."Τι θα κανουμε?"

Και πάνω στην απελπισία μου εμφανίζεται η κυριας της Έκθεσης μου,καπνίζοντας ένα τσιγάρο και μιλώντας με μια φίλη της.
Μας βλέπει,σβήνει το τσιγάρο και έρχεται γρήγορα να δει τι γίνεται.

"Γρήγορα κυρια!Κάτι έπαθε η Αννα...δεν ξυπνάει!"
"Θα την πάμε στο νοσοκομείο"λεει η κυρια και γυρναει το κλειδί να ξεκηνίσει το αυτοκίνητο.
(Σημείωση:έχει άδεια οδήγησης αλλα δεν ξέρει να οδηγάει.xD)

Αγχωμένη εγώ πως θα πάμε για να μην τρακάρουμε εμφανίζεται η Μ. απο το φροντ. και λεει οτι θα οδηγησει εκεινη."Πάλι καλά που ήρθες Μ. γιατί ήμουν έτοιμη να οδηγήσω εγώ."λεει η κυρία.
Ξαφνικά ακούμε ενα "ΕΕΙΙ...τι γίνεται εδω? Ούτε να κοιμηθει κάποιος δεν μπορει?" είπε η Αννα.xD

Μετά απο αυτό το σκηνικό αλλάζει και είμαι στο φροντ. στην κίτρινη αίθουσα η οποία όμως ηταν αναποδα.Μέσα είμαστε η μια θεωριτική και αλλη θετική.Κάναμε Έκθεση,αλλά ξαφνίκα διέκοψε το μάθημα η κυριά των Λατινικων και ειπε"Μαρια τα πηρες τα Λατινικουλια σου?"
"Ναιι!!Τα Λατινικουλια μου δεν θα επαιρνα :P?"
"Ετσι!Σταθερη αξία τα Λατινικούλια!"xD

Το σκηνικό πάλι αλλάζει και βρίσκομαι σε μια ταβέρνα με ολους τους συμμαθητες μου.
Στο κέντρο βρίσκεται ο Χάρι,ο οποίος όμως ήταν μικρούλης.Κουνάει λοιπόν το ραβδί του και ξαφνικά εξαφανιζόμαστε και εμφανιζόμαστε σε μια ιπτάμενη κούπα,η οποιά πέταγε πάνω απο την θάλασσα.:P
"Κάνε κάτι Χάρι να φύγουμε απο εδω!"φώναξε κάποιος.:P
Και ύστερα ξανακουνάει το ραβδι,και αφου αναβουν κατι ασπρα φωτακια εξω απο την κουπα εμφανιζομαστε πλαι στην ταβερνα :P.

Αυτό επαναλήφθηκε για άλλες δύος φορες.Ξαφνικά ακούγεται κάπου απο πάνω μια αποκοσμη φωνη μου λέει"Ενταξει...φτάνει.":P και ξαφνίκα στην κούπα εμφανίζονται καλικατσαροι.
Προσπαθούσαν να βγουν απο την ιπτάμενη κούπα αλλα δεν μπορούσαν.;P




Εμεις χαρήκαμε που ξαναβρεθηκαμε στην ταβερνα.Τελος ειδα καποιους γνωστους ηθοποιους ντυμενους στα μαυρα.:P

Αυτοοο.:P
Μετα ξυπνησα.

Τωρα τα συμπεράσματα είναι δικά σας.:P

Το νησί.

Όχι, δεν είδα κάτι σχετικό με τη σειρά του Mega. :P Ούτε λεπρούς είδα, ούτε την Κρήτη, ούτε τίποτα τέτοιο.

Πριν αρχίσω το όνειρο, πρέπει να πω πως ήμουν αυτός. Αυτός είναι ο Haninozuka Mitsukuni ή αλλιώς ο Honey - senpai , από το Ouran High School Host Club. Αυτό το μόμολο που βλέπετε τρώει ΣΥΝΕΧΕΙΑ γλυκά. Μπορεί να φάει ένα πιάτο φαγητό και να πει πως χόρτασε, αλλά όσα γλυκά και να του δώσει κάποιος θα τα φάει χωρίς κανένα πρόβλημα.

Αρχίζω.

Υποτίθεται πως ήμουν σε ένα μικρό δωμάτιο που ήταν από μόνο του ένα νησάκι. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο υπήρχαν άλλα 6 άτομα και όλοι ήταν κατάδικοι. Εμένα όμως με είχαν απαγάγει. Κάποια στιγμή γίνεται κάτι και ανοίγει η σιδερένια πόρτα και βρισκόμαστε όλοι στη θάλασσα, προσπαθώντας να φτάσουμε στην στεριά που βρισκόταν απέναντι (μία ώρα κολύμπι περίπου).

Τότε άρχισαν να με κυνηγάνε για να με πάνε πίσω στη φυλακή. :|

(Άμα πια, όλο τους φταίω σε αυτά τα όνειρα! Τ_Τ)

Και άρχισα να κολυμπώ κι εγώ γρήγορα, αλλά μετά από λίγο με έπιασαν. Τ_Τ Και ήμουν κάνα 10λεπτο από την ακτή. Τ_Τ
Αφού με έπιασαν , με πήγαν σε ένα τροπικό νησί (ακριβώς δίπλα από τη "φυλακή" που ήμουν ο_Ο). Εκεί ξαφνικά βρέθηκε δίπλα μου o Morinozuka Takashi ή αλλιώς Mori - senpai .

( Αυτός στο anime είναι πάντα παρέα με τον Honey. Δεν τον αφήνει ποτέ μόνο του.)

Και ενώ ήμασταν και οι δύο σε μια φάση "πρέπει να φύγω από εδώ" , αποφασίσαμε πως πεινούσαμε και είπαμε να κάνουμε μπάρμπεκιου. Και ψήναμε μπριζόλες, ενώ φορούσαμε ατά που φοράνε και οι Χαβανέζες.

Στο τέλος ήρθε αυτή και μας είπε πως μπορούμε να επιστρέψουμε στον πολιτισμό. (Τι καλούλααααα!)

Κι εκεί ξύπνησα. xD

PS1. Η Ginny σε σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση που έκανα , μου είπε όνειρα γλυκά. Γλυκό ήταν το όνειρο, αφού είχε Honey - senpai! ;) :D
PS2. Τ' ότι θα 'βλεπα τον εαυτό μου σε loli-shota type δεν το 'χα φανταστεί...

Lelouch²

Πραγματικά ΔΕ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ που τον βλέπω στον ύπνο μου! Αυτός εμφανίζεται!

Από αυτό το όνειρο δε θυμάμαι πολλά.

Υποτίθεται πως υπήρχαν 2 Lelouch , ο μικρός κι ο μεγάλος. Ο μικρός ήταν ο κανονικός Lelouch ( you know, πανέξυπνος, πονηρός και όλα τα σχετικά), ενώ ο μεγάλος ήταν λίγο πιο καλούλης.

Εγώ (αν θυμάμαι καλά), υποτίθεται πως είχα παντρευτεί τον μικρό Lelouch (μικρός, τέλος πάντων, απλά λίγο πιο κοντός από τον άλλο :Ρ), αλλά είχα και κρυφή σχέση με τον μεγάλο γιατί τον μικρό δεν τον πήγαινα καθόλου! ( Τι στον Zehel, προξενιό;; ) Ο μεγάλος Lelouch όμως ήταν παντρεμένος κι αυτός. ( τη σαπουνόπερά μου μέσα!).

Αυτό που θυμάμαι από αυτό το όνειρο είναι πως ήμουν εγώ, ο μικρός και ο μεγάλος Lelouch και η γυναίκα του μεγάλου Lelouch σε ένα δωμάτιο δίπλα από μία σκάλα (εσωτερική [εργαστηρίου πάντα, είχε και κάτι σαν διαστημόπλοιο εκεί κοντά]) και επειδή το κάθαρμα ο μικρός Lelouch είχε καταλάβει πως κάτι έτρεχε με εμένα και τον αδελφό του τον είχε πιάσει η καλοσύνη του...

Και πρότεινε το εξής :

Μικρός Lelouch : Ο αδελφός μου θα πάει να κυβερνήσει στην Britannia , με τη γυναίκα του , ενώ εμείς θα παραμείνουμε εδώ, στην Area 11. Αυτό είναι το καλύτερο για όλους μας, έτσι δεν είναι;

Με το γνωστό ύφος :


Σε μένα μιλούσε το κάθαρμα! Κι εγώ μία να κοιτάω την άλλη την κοπέλα, μία το πάτωμα!
Και ο μεγάλος Lelouch να 'χει ένα κακομοίρικο ύφος...!  Τι κάθεσαι και κοιτάς ρε φίλε;;; Πες κάτι!!!!!!

Στο τέλος είπα ναι, ο μεγάλος Lelouch μπήκε με την άλλη στο διαστημόπλοιο και έφυγαν.

Και τότε το σκηνικό άλλαξε και βρέθηκα στο δωμάτιό μου να κλαίω. ο_Ο Σε κάποια φάση μπήκε μέσα ο θείος μου, μου έφερε μπισκότα και μετά ξύπνησα.

Τι να πω... Ό,τι καταλάβατε, κατάλαβα!

PS. Το όλο όνειρο ήταν και πάλι στα Ιαπωνικά. :Χ

Lelouch vi Britannia και πράσινα άλογα...!

Προσοχή : Όσοι δεν έχετε δει Code Geass και Higurashi No Naku Koro Ni Rei , αλλά θέλετε να τα δείτε, ξουτ! Περιέχει spoilers!

Για αρχή, υποτίθεται πως ήμουν σε ένα αμάξι και περνούσαμε από έναν γκρεμό σαν αυτόν που ήταν η Rika (του Higurashi) όταν έγινε πίτα το κεφάλι της κάτω από τη ρόδα ενός φορτηγού ( πσσσςςς περιγραφή!) . Και ξαφνικά αρχίζουν να πέφτουν πέτρες από το βουνό που ήταν πιο πάνω και ( όχι, δεν πέθανα, μην κάνετε πάρτυ -.-) , αναποδογυρίζουν το αμάξι. ο_Ο Και πέθανε ο σοφέρ. Κρίμα ο καημένος.

Μετά βρέθηκα σε ένα σπίτι ακριβώς πάνω από τον γκρεμό (δεν ξέρω πως) κι έβλεπα το αμάξι, ταΐζοντας παράλληλα ένα πράσινο άλογο (αυτό είναι που λέμε πράσινα άλογα!) που έτρωγε μόνο συγκεκριμένα χόρτα που μα τον Zehel, δεν μπορούσα να τα κόψω εύκολα από τη γωνία που ήταν. -.- Έλεος. -.-

Έπειτα, ζήτησα ένα άλογο από την κυρία που είχε το σπίτι για να πάω σε ένα σχολείο που έμοιαζε με την Ακαδημία του Code Geass. Διάλογος :
Εγώ : Χρειάζομαι ένα άλογο.
Κυρία : Τι χρώμα.
Ε :Ό,τι να 'ναι, ό,τι έχετε. Μαύρο, καφέ, άσπρο, το ίδιο μου είναι.
Κ : Καλά, πάρε αυτό το πράσινο.

Αλλά το πράσινο υποτίθεται πως ήταν ιερό άλογο. ο_Ο Μια σκασίλα που είχα κι εγώ. :Ρ
Ανέβηκα πάνω του και πήγαμε στην Ακαδημία.

Τώρα έρχεται το πιο κουλό κομμάτι : Υποτίθεται πως μέσα μου ζούσε ο Lelouch vi Britannia, μετά τον θάνατό του. -.-

^Αυτός.

Ναι, ναι... Αχ τι τραβάω...

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή μπήκαν μέσα στην Ακαδημία η Κaren και ο  Rivalz κι έφεραν κάτι ζωγραφιές σαν τις φωτογραφίες που δείχνει στον πίνακα της Karen στο τέλος του Code Geass. Κι εγώ έβαλα τα κλάματα. ο_Ο (Κάτι που κάνω πολύ σπάνια πλέον. :Ρ Ναι, μπορώ να πω πως είμαι αναίσθητη.) Και βγήκα τρέχοντας από το δωμάτιο που ήμασταν...

Ε, εκεί ξύπνησα. Κι ακόμα έκλαιγα. :| Μετά όμως κατάλαβα πως ήταν όνειρο και με έπιασε νευρικό γέλιο. xD Pathetic...